بررسی تأثیر اجرای تسهیم شغل در ایجاد توازن بین کار و زندگی کارکنان وزارت کار و امور اجتماعی

امروزه تعارض بین کار و زندگی مسأله اغلب افراد، سازمان­ها و جوامع است. یکی از مهم­ترین تعارضات در این رابطه طولانی شدن ساعات کار به علت تغییر شرایط اجتماعی و در نتیجه کاسته شدن از وقتی است که می­توان در اختیار خانواده گذاشت (گیدنز[i]، 1387: 925). این تعارض منجر به عدم رضایت و استرس شغلی برای کارکنان می­شود. علاوه بر این، افزایش میزان غیبت، اخراج و نرخ بیماری­های جسمی و روانی کارکنان و کاهش انگیزه، بهره­وری و کیفیت زندگی آنان از دیگر پیامد­های این تعارض است. برای فائق آمدن بر این مشکلات، باید به بدنبال اجرای سیاست­هایی بود که ضمن پاسخگویی به نیاز سازمان­ها، فشار روحی کمتری را بر کارکنان تحمیل نماید و منجر به ارتقاء میزان بهره­وری آنان گردد. در تحقیق حاضر به دنبال بررسی نقش استراتژی تسهیم شغل به عنوان یکی از الگو­های منعطف کاری در ایجاد توازن بین کار و زندگی کارکنان وزارت کار و امور اجتماعی هستیم. حجم نمونه آماری این پژوهش 276 نفر است که به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­بندی شده انتخاب شده­اند. همچنین از روش تحقیق کمی و ابزار پرسشنامه به منظور جمع­آوری داده­ها استفاده شده است. با توجه به پیشینه تحقیقات انجام شده برای سنجش توازن بین کار و زندگی که متغیر وابسته این تحقیق بود، چهار مولفه رضایت شغلی، انگیزش شغلی، استرس شغلی و کیفیت زندگی در نظر گرفته شد. فرضیات تحقیق از طریق کای اسکویر تک نمونه­ای آزمون شدند. به طور کلی، نتایج به دست آمده تأثیر تسهیم شغل بر ایجاد توازن بین کار و زندگی کارکنان را مورد تأیید قرار داد.